Universite yillarimda Ankara Sanat tiyatrosunda, “ Arturo Ui’nin Inanilmaz Yukselisi “ adli cok guzel bir oyun seyretmistim. Hitlerin iktidara nasil yukseldigini anlatan bu oyunda, bas rolu Genco Erkal oynuyordu. Ben bu sene , ilk yariyi Fenerbahcenin onbir puan onunde kapayan Besiktasin tepetaklak gidisini’de “Kartalin Inanilmaz Dususu” olarak isimlendiriyorum. Bence basrolu de Mircae Lucescu oynadi. Ama ona sorarsaniz bas oyuncu Cem Papila ve gorunmeyen gucler. Tabii, bunlarin hepsi hikaye. Kurt, Daum’un yonetimindeki genc Fenerbahce, bu inanilmaz dususden de faydalanarak, cikti takir takir futbolunu oynadi ve sonunda Sampiyonluk kupasini kucakladi. Butun Fenerli dostlarimizi yurekten kutluyorum.Sampiyonlugu alin teri ve takim oyunu ile kazandilar.
Sari Kanaryanin bu yilki basarisini gazetelerde okuyor ve televizyonda izliyorsunuz. Bunlara ilave etmek bana pek dusmez. Belkide bu konuda biraz gonulsuzum. Ama isterseniz gelin bir nostaljik yolculuk yapalim ve bir Besiktasli ‘nin kaleminden , eski Fenerbahceli futbolculari konusalim.
Ben ilk defa Fenerli topculari bir stadyomda degil, Bostancida ki bir toprak sahada gormustum. Yil 1958 idi ve ben kardesim Cenanla birlikte , yaz tatilimizi gecirdigimiz Bostancida, bu toprak sahaya her hafta sonu kosuyor, Fenerli Besiktasli, Galatasayli yildizlarin, gazozuna yaptigi oyunlari buyuk bir hayranlika izliyorduk. Bu yillar futbolun , amator ruhla oynandigi yillardi. Istanbul liginin kalbur isimli oyunculari karma takimlar yaparlar ve bir tarfta “ Ada” takimi , diger tarafta “Kadikoy” yada “Istanbul” takimi, kiyasiya kapisirlardi. Fenerbahcenin unutulmaz yildizi Lefter adada oturdugundan, hep adanin kaptanligini yapardi.
Lefter Kucuk Andonyadis. Ne oyuncuydu o ! Genc nesil icin benzetmek gerekise: en yakinina gelebilecek olan Hagi olabilir. Boy bos olarak belki Hagiden bile kucuk. Bir calim, frikik ve penalti uzmani. Penaltiyi gole cevirme orani yuzde doksan dokuz idi. Ver Lefter’e yazsin Defter’e. Nice takimina Nice’de attigi penalti golunu radyodan dinlemistim. Rahmetli Sulhi Garan anlatiyordu. Macin son dakikasi idi ve Fener 2-0 magluptu. Bir gol, tarafsiz sahada ucuncu maci getirecekti. Kalede kedi kaleci Lamia. Lefter vuruyor ve Sulhi Garan avazi ciktigi kadar bagiriyor: GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL.
Can Bartu’yu Bostancida degil, Italyaya transferinden once son macinda Mithatpasa’da seyrettim. Bir futbol virtuozu yada cambazi.Milimetrik paslar, zarif calimlar ve oyun gorusu. Ya, birde bir sol ayak’ ki, sanki bir tennis raketi mubarek. Bir Csepel Vasas macinda Lefter’i kucuk dusurucu bir hareket yapiyor rakip oyuncu. Can aliyor topu , devamli bu Macarin uzerine gidiyor. Basiyor, calimi, basiyor calimi. Adam; yerden yere, rezil oluyor. Can, Fierontina’nin mor menekselerinin kalbini, Fatih Terimden kirk sene once kazandi. Ondan sonrada uzun yillar Lazio’da oynadi ve sonunda “Sinyor” Fenere geri dondu. Size bir trivia sorusu; Turkiyede hem futbolda hemde basketbolde milli olan tek sporcu kimdir. Cevap: Bartu.
Bostanci sahasinda gordugum diger Fenerbahcelilere gelince; Kalede Sukru Ersoy, Turgayla birlikte Milli Takimin kalecisi. Bek’te “ Mehmetcik “ Basri (Dirimlili). Haf’ta kaptanlardan “Sari” Naci. , Seref Has. Forvette Mikro Mustafa ( Kornerden atiyor Kereta),” ve Puskas Ergun”. O zamanlar Fenerbahceyi iki senede bir , degiserek calistiran iki antrenor : Ikiside Macar : Ignace Molnar ve Szekelly
Daha ileriki yillarda kaleci Ozcan Arkoc (Ucan Manda), santrafor Nedim ve Yilmaz. Butun bunlar 1960 lara damgasini vuran Fenerliler. O zamanlar milli lig maclari, Dolmabahce stadyomunda oynanir ve uc buyuk takimin taraftarlarida kapali tribunde yanyana kardesce mac seyrederlerdi.Fotografcilar koca koca flaslarini kale arkasindaki gogus hizasina kadar, derin bir cukurun icinden patlatirlardi. O devirlerde yeni acik ‘a gazhane, top toplayiciya iki bucukluk, yer altindaki seyirciye duhuliyeci denirdi. Simdiki Fenerbahce stadyomu da en fazla besbin kisilik kohne bir antreman sahasi idi, aynen Besiktasin Seref ve Galatasray’in Ali Sami Yen’i gibi.
Ama beni en cok etkileyen, Bostancidaki cogu Fenerli olan o amator ruhlu futbolcular ve gazozuna yapilan o guzel maclar olmustur.
Fenerbahcelilerin Sampiyonlugu Kutlu Olsun.
Cem Ozmeral
1 Mayis 2004
Columbus, Ohio
|